مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱. ای پیامبر! آنان که یا قلبی برای فکر کردن یا گوش شنوایی برای شنیدن داشته باشند با سخنان تو پند می گیرند و بیدار می شوند. پس بر یاوه گویی ها شکیبا باش!

نکات این صفحه:
۱. انسان برای هدایت باید یکی از این دو حالت باشد: یا خود قلب و عقلی داشته باشد که با آن حقیقت را از باطل و سود حقیقی را از زیان بشناسد، یا اینکه گوش شنوا برای شنیدن حقیقت داشته باشد اما کسی که هیچکدام از این دو را ندارد راهی به سوی حقیقت ندارد.
۲. از هیجده مرتبه ای که خدا فرمان صبر به پیامبر می دهد،چهار مرتبه صبر در برابر سخنان یاوه است، که یک مورد آن اینجا است. (فَاصْبِرْ عَلی ما یَقُولُونَ)
۳. صبر در مقابل زخم زبان و نیش و نوش ها،حتی برای پیامبر طاقت فرساست لذا خداوند به آن توصیه می کند. (فَاصْبِرْ عَلی ما یَقُولُونَ)
۴. برای عبادت و دعا،بعضی از زمان ها اولویّت دارند. (قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ ...)
۵. انسان برای تکامل معنوی،به تکرار و تداوم عبادت نیاز دارد. «قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ. وَ مِنَ اللَّیْلِ»
۶. این آیات از آیاتی است که اشاره به نماز های روزانه دارد. صبح (قبل طلوع)، عصر یا مجموع ظهر و عصر (قلب الغروب)، مغرب و عشا (و من اللیل) در روایت های متعددی از ادبار السجود به نافله مغرب تعبیر شده است.

۲. دستورات قرآن به پیامبر: صبر، تسبیح و گوش به زنگ بودن برای صحنه قیامت

در آخر سوره پس از آنکه تعجب کافران از معاد و نشانه هایی از قدرت و علم الهی بیان شد چند سفارش به پیامبر می کند:
۱. صبر و پایداری در برابر یاوه های کافران. (فاصبر)
۲. یاد پیوسته خدا در قالب نمازهای روزانه (فسبح بحمد ربک ...)
۳. انتظار و گوش به زنگ بودن برای قیامت (و استمع یوم یناد ...)
۴. یادآوری کردن و پند دادن آنانکه از عذاب خدا می ترسند. (فذکر بالقرآن من یخاف وعید)
صحنه زنده شدن مردگان از آیه ۴۱ تا ۴۴ اشاره می شود :
۱. آنگاه که ندادهنده ندا می دهد (ینادی المناد)، طوری که بر همه فراگیر است و همه مانند یکدیگر آن را می شنوند. (من مکان قریب) [این ندا کلمه زندگی است که همه دوباره زنده می شوند.]
۲. آنگاه که ندا را می شنوند (یسمعون الصیحة)
۳. آنگاه که زمین می شکافد و آنان به سوی ندادهنده بشتابند. (تشقق الارض ...سراعا)