مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱.«امتحان بزرگ جهاد» و در پی آن پذیرش برخی به نام «مجاهدین» و «صابرین» و بازماندگی «سست ایمان ها» و «سازش خواهان»

در صفحه قبل روشن شد که ترس شدید مومنین سست ایمان از جهاد ممکن است باعث برگشت آنان از اصل دین بشود. در آیه ۲۹ تهدید می کند که «آیا بیمار دلان گمان می برند که خدا کینه های درونی آنها را بیرون نمی کشد» در آیه ۳۱ روشن می سازد که امتحان بزرگ جهاد برای همین است که مومنین «مجاهد و صبور» از آنان که« سست ایمان و سازش طلب» هستند، دانسته شوند.
نکته بسیار مهم آن که در آیه ۳۵ از مومنین می خواهد که سست نشوند و خواهان سازش و تمام شدن جنگ نباشند.
در حقیقت سازش در آن زمان مطلوب است که فتنه از روی زمین محو شود، (سوره بقره، ۱۹۳) و حقوق خدا و مردم رعایت شده باشد. پس انسان مومن نباید در جنگ با دشمنان خدا و پیامبر، سست شده یا خواهان سازش باشد.

۲.خدا با ماست، اسلام پیروز است و دشمنان راه به جایی نمی برند، اگر از خدا و پیامبر پیروی کنیم.

چنان که در آیات مختلف این سوره تاکید شده است در این صفحه نیز از سویی تاکید می کند:
۱. خدا با مومنین است (والله معکم، ۳۵) و این همراهی، با کمک و پیروزی همزاد است.
۲. اسلام و مسلمانان پیروز اند. (انتم الاعلون، ۳۵)
۳. پاداش مومنین ضایع نمی شود (لن یترکم اعمالکم ۳۵ ، یوتکم اجورکم ۳۶)
اما در سوی روبرو درباره کافران، بازدارندگان از راه خدا و دشمنان پیامبر می فرماید:
۱. اینان توان هیچ آسیبی به خدای متعال ندارند. (لن یضروا الله شیئا ۳۲)
۲. خداوند کارها [و فعالیت های آنان علیه اسلام] را بی اثر می کند. (سیحبط اعمالهم ۳۲)
۳. خداوند هرگز آن که دیگران را از راه خدا بازدارد و در حال کفر بمیرد نخواهد بخشید. (آیه ۳۴)
۴. اگر اینان دعوت پیامبر را نپذیرند خداوند متعال گروهی دیگر را جایگزین آنان خواهد کرد. (آیه ۳۸)
در روایت از پیامبر است که آن گروه دیگر قوم فارس اند: «اگر ایمان به خدا را در ثریا آویزان کرده باشند، بالأخره مردمى از فارس آن را به دست مى‏ آورند.»