مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱. دستوراتی برای رشد جامعه اسلامی: پیروی نکردن از خبر افراد گناهکار، رجوع به پیامبر در امور زندگی، ترویج صلح و سازش بین مومنان و مبارزه با فتنه گران

در این آیات دستوراتی است که رعایت آن باعث رشد جامعه اسلامی و پیشگیری یا درمان بیماری های اجتماعی و سیاسی است.
پیام ها:
۱. افراد مؤمن باید اهل تحقیق و بررسی باشند،نه افرادی زودباور و سطحی نگر. (فَتَبَیَّنُوا)
۲. همه ی اصحاب پیامبر عادل نبوده اند،بلکه در میان آنان افراد فاسق و منافق نیز بوده اند. (إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ)
۳. افشاگری و رسوا کردن افرادی که کارشان سبب فتنه است،مانعی ندارد. (إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ)
۴. زمینه فتنه دو چیز است:تلاش فاسق،زودباوری مؤمن. (اَلَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جاءَکُمْ فاسِقٌ ... فَتَبَیَّنُوا)
۵. پیامبر باید محل رجوع مردم در همه امور زندگی باشد. (فیکم رسول الله)
۶. تولّی و تبرّی باید در کنار هم باشد،اگر اهل ایمان را دوست داریم باید از اهل کفر،فسق و عصیان نیز بیزار باشیم. (حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمانَ ... کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ ...)
۷. راه نخست در درگیری بین مومنین، گسترش سازش است. (فاصلحوا)
۸. اگر گروه فتنه گر در بین مسلمانان بر دست اندازی خود اصرار داشت همه موظف به درگیری با او هستند. (فقاتلوا التی تبغی ...)

۲.راهبرد «برادری ایمانی» قرآن در برابر فتنه ها و رفتارهای موجب دودستگی مانند تمسخر، عیب جویی و بدگویی

قرآن مومنین را برادر می شمارد. (اخوة) این برادری موجب آن است که از هرگونه درگیری و اختلاف جلوگیری شود (فاصلحوا) ، همچنین جلوی رفتارهای موجب فتنه مانند تمسخر (لا یسخر)، عیب جویی (لاتلمزوا)، و بدگویی (لا تنابزوا) گرفته شود.
پیام ها:
۱. رابطه برادری،در گرو ایمان است.(مسائل اقتصادی،سیاسی،نژادی، جغرافیایی،تاریخی و...نمی تواند در مردم روح برادری به وجود آورد.) جانِ گرگان و سگان از هم جداست متّحد،جان های شیران خداست.
۲. از آنجا که مومنین یک جامعه واحد هستند، عیب جویی از دیگران در حقیقت عیب جویی از خود اوست. (و لا تلمزوا انفسکم)
۳. در این صفحه سه بار تاکید بر سازش میان مومنان آمده (اصلحوا)، و در عین حال تاکید بر رعایت عدالت شده است (فاصلحوا بینهما بالعدل و اقسطوا ...یحب المقسطین) این نشان می دهد که صلح وسازش باید بر پایه عدالت باشد و عدالت همان جاری شدن حدود الهی درباره دو طرف است.
۴. راه توبه از گناهان زبانی باز است، و نباید از رحمت الهی مایوس شد بلکه توبه نکردن، ستم بر خویش است. (و من لم یتب ... الظالمون)