مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱. بازگویی نعمت خداوند در پیشگیری از خونریزی و ستم دشمنان در جلوگیری از عبادت خدا

در این آیات خداوند متعال به علت جلوگیری از جنگ در حدیبیه اشاره می کند (هو الذی کف ایدیهم عنکم)، و آن وجود مردان و زنان مومنی در مکه بود که اگر جنگی رخ می داد خون آنان نیز ریخته می شد (و لولا رجال مومنون ...) و این برای مومنان تلخ بود (فتصیبکم منهم معرة ...)
در ماجرای حدیبیه هم مومنان بر مبارزه بیعت کردند هم کفار آماده جنگ بودند اما خدای متعال برنامه ای ریخت که در این فرصت آتش بس گروه های زیادی به مسلمانان پیوستند و در آینده مکه بدون خونریزی فتح شد.
بازگویی ستم های دشمنان و یادآوری آن امری همیشه واجب است که در آیه ۲۵ به کفر و بی اعتقادی آنان به باورهای صحیح و سپس جلوگیری آنان از حج خانه خدا (هم الذین کفروا و صدوکم ...) و جلوگیری از قربانی در مکان مخصوص (والهدی معکوفا ...) و در آیه ۲۶ از همه مهم تر به «حمیت جاهلی» آنان اشاره می کند.
در حقیقت «تعصب و خشم بر نادانی ها» باعث ستم های دیگر بود.
در حدیث از امام سجاد آمده است:« تعصبى که موجب گناه است، این است که، انسان بَدانِ قوم خود را از نیکان قوم دیگر برتر بشمرد، ولى دوست داشتن قوم خود تعصب نیست، تعصب آن است که، آنها را در ظلم و ستم یارى کند»

۲. هدف فرستادن پیامبر، پیروزی جهانی اسلام بر شرک و کفر و نفاق

آیه ۲۸ از آیات بسیار کلیدی است، این آیه نشان می دهد:
۱. هدف از فرستادن پیامبر نه یک هدف قومی و حتی منطقه ای بلکه یک هدف جهانی است. (علی الدین کله)
۲. دین اسلام به اراده الهی روزی بر تمام ادیان و بر همه زمین چیره خواهد شد. (لیظهره علی الدین کله)
۳. از آنجا که این پیروزی همه جانبه تاکنون محقق نشده است، این وعده برای آینده ای است که در روایات شیعه و سنی خبر از ظهور امام زمان (عجل الله فرجه) می دهد.
در آیه ۲۷ اشاره می کند که مسلمانان از وعده ورود به مسجد الحرام مایوس نشوند که اگرچه در حدیبیه این اتفاق نیافتاد اما وعده الهعی حتمی و تخلف ناپذیر است که بالاخره این اتفاق در فتح مکه افتاد.