مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱. پیامبر (صلی الله علیه و آله) شاهد اعمال امت، بیعت با پیامبر بیعت با خدا و فرمانبرداری از او اطاعت از خدا

در آیات ۸ تا ۱۰ از جایگاه بلند پیامبر (صلی الله علیه و آله) یاد می شود که بدین ترتیب قابل بیان است:
۱. پیامبر (ص) گواه و شاهد بر رفتار امت خویش است (شاهداً) این یعنی آن بزرگوار رفتار امت را می بیند و سپس در پیشگاه الهی گواهی خواهد داد.
۲. پیامبر مژده دهنده و بیم دهنده است. بشارت به مومنان از امت خود و بیم و انذار به آنان که پیروی نکنند.
۳. باید به پیامبر ایمان آورد. (لتومنوا بالله و رسوله) و ایمان به مکاتب دیگر سودی نمی بخشد.
۴. بیعت با پیامبر، پیمان فرمان برداری با خدا است. (انما یبایعون الله، بیعت یعنی پیمان بستن بر فرمانبرداری کردن)
۵. دست پیامبر دست خدا است (ید الله فوق ایدیهم، اشاره به دست پیامبر بر روی دست ها)
۶. پیروی نکردن از پیامبر به ضرر انسان ها است. (فمن نکث فانما ...)

۲.واماندگان از جهاد: امیدوار به از بین رفتن انقلاب پیامبر و بهانه مال و خانواده ، آفتابی شدگان سر سفره غنیمت جنگ

در قالب پنج نکته ماجرای این صفحه بیان می شود:
۱. اعرابی که از ماجرای حدیبیه و رفتن به مکه امتناع کرده بودند (المخلفون ...) ، وقتی با بازگشت پیامبر و مومنان از مکه روبرو شدند، شروع به بهانه آوردن کردند که ما به جهت نگهداری از اموال و خانواده از همراهی با شما بازماندیم. (شغلتنا اموالنا...)، بلکه به دروغ و خودنمایی از پیامبر درخواست استغفار در پیشگاه الهی نیز می کردند، (فاستغفر لنا ...)
۲. اما قرآن راز درون آنان را آشکار می کند که این سخنان از دل آنان بر نیامده است (یقولون بالسنتهم... )، و سپس علت نیامدن آنها به سوی مکه را گمان به از بین رفتن پیامبر و مومنان معرفی می کند (بل ظننتم ان لن ینبقلب الرسول ...)
۳. این شیوه منافقان در برخورد با مومنان است که از سویی پیوسته به امید نابودی مومنان نشسته اند و از سوی دیگر با ظاهرسازی خود را همراه جلوه داده بلکه درخواست استغفار نیز می کنند.
۴. قرآن وعده می دهد: همان منافقانی که همراهی نکردنشان در نکته پیشین بازگو شد (المخلفون ...)، در موقع برداشت حاصل مبارزه و جهاد، درخواست همراهی خواهند کرد (اذا انطلقتم الی مغانم ذرونا نتبعکم ...) داستان از این قرار است که بعد از ماجرای صلح حدیبیه خداوند متعال به کسانی که در حدیبیه همراه پیامبر بودند وعده غنیمت هایی را داد که در آینده معلوم شد غنائم خیبر است (سوره فتح آیه ۲۰) خداوند متعال از همین جا خبر می دهد که در هنگام برداشت غنیمت های خیبر همین منافقانی که در حدیبیه همراهی نکردند با طلبکاری از پیامبر درخواست خواهند کرد که آنان را نیز بهره مند کند (ذرونا نتبعکم)، بلکه پیامبر ومومنان را متهم به حسادت نیز می کنند (بل تحسدوننا ...) اما قرآن برای رزمندگان حساب ویژه ای باز می کند و مخالفان را طرد می نماید (قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونا).
۵. این نیز از منش های زشت منافقان است که در هنگام جهاد با بهانه های واهی از میدان فرار می کنند اما در هنگام برداشت غنیمت ها خود را در صفوف مومنان جا زده بلکه طلبکارانه رهبر الهی و مجاهدان را متهم می سازند.