مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱.دشمنان و منکران قرآن با انواع برچسب ها سعی در تخریب چهره قرآن دارند. این گمراهی نتیجه گناهان آنان است.

مشرکان، قرآن را «سحر و جادو» (آیه ۹)، «افترا و بهتان» (آیه ۸) و «دروغ» (آیه ۱۱) می خوانند و با این برچسب ها سعی در آلوده کردن قرآن دارند اما خدای متعال آیات آن را «روشن» (آیه ۷)‏، «حقیقت» (آیه ۷) و«هماهنگ با پیامبران گذشته» (آیه ۱۲) می داند و می فرماید:«بگو من پیامبر نوظهوری نیستم» (آیه۹) همچنین قرآن را مورد گواهی «شاهدى از بنى اسرائیل» (آیه ۱۰) و از همه مهمتر شهادت خداوند (آیه۸) معرفی می کند. اما علت گمراهی مشرکان از راه قرآن ستم ها و گناهان آنان است که در آیه ۱۰ می فرماید:« خداوند گروه ستمگر را هدایت نمى‏کند!»

۲.قرآن، مومنان نیکوکار را مژده می دهد که نه از آینده خود ترسی به دل راه دهند و نه از گذشته غمگین باشند اگر در راه خدا پایداری کنند. این البته پاداش نیکی کردار آنان است.(آیه ۱۳)

بالاترین نیاز انسان آرامش روان اوست، که این آرامش در معرض تهدید دو نگرانی است: «ترس از مشکلات پیش رو» و «اندوه کاستی های گذشته». برای رسیدن به آرامش حقیقی که از این دو نگرانی در امان باشد قرآن راه ایمان (قالو ربنا الله) و پایداری اعتقادی و رفتاری (ثم استقاموا) را پیش پای جویندگان آرامش قرار می دهد. در حقیقت پذیرفتن ایمان کافی نیست بلکه نگهداری ایمان در قلب و رفتار لازم است.