مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱. دستور به رویگردانی از دنیا خواهان و آنان که از یاد خدا رویگردانند.

همنشینی و همراهی از مهم ترین راه های تاثیرگذاری بر انسان است. در این آیات خداوند متعال پس از ذکر اینکه کافران بر اساس خواسته ها و امیال و گمان های خود دین را تغییر داده اند و توحید را به شرک بدل کرده اند. به پیامبر دستور کناره گیری از آنان را می دهد. (فأعرض ...) زیرا آنان دو ویژگی دارند:
۱. از یاد خدا رویگردانند. (تولی عن ذکرنا)
۲. جز زندگی دنیا را نمی خواهند و جز به این دنیا و پیرایه های آن دلخوش نیستند. (لم یرد إلا...الدنیا)
اینان چنان به دنیا دل بسته اند که هرگز سخنی جز سخن از دنیا را نمی پذیرند و به آن اطمینان پیدا نمی کنند . (ذلک مبلغهم من العلم)
اما آنجا که مطابق با خواسته های نفسانی آنان است با گمان دنبال حقیقت می گردند درحالی که هرگز با گمان و بدون دلایل یقین آور نمی توان به حقیقت دل بست. (إن الظن لا یغنی ...)

۲. مژده رحمت الهی: پرهیز از گناهان بزرگ راه بخشودگی گناهان کوچک!

بدیهی است که همه مومنین معصوم از گناه نیستند. قرآن در این آیه بشارت می دهد که اگر مومنان گناهان کبیره و بزرگ را ترک کنند خداوند گناهان «لمم» را می بخشد. (یجتنبون کبائر ... إلا المم ... واسع المغفرة)
در این باره چند نکته:
۱. مقصود از گناهان کبیره، گناهانی است که در قرآن یا روایات نهی شدید از آن شده باشد یا وعده آتش جهنم داده شده باشد. مانند کشتن نفس محترم یا شراب خوردن یا غیبت که اینها در قیاس با نگاه به نامحرم، گناه بزرگ و کبیره هستند.
۲. اصرار بر گناهان صغیره خود گناه کبیره است.
۳. منظور از «لمم» در روایات، گناهی است که اتفاق می افتد ولی شخص عادت به انجام آن ندارد. یعنی اگر شخص اصرار بر انجام گناه نداشته باشد و اتفاقا یک گناه از او سر بزند، خودداری او از گناهان بزرگ باعث می شود این گناه نیز بخشیده شود. طبق این معنا این آیه نزدیک به معنای آیه ۱۳۵ سوره آل عمران می شود که تاکید می کند: اگر کسی گناه زشت یا ستمی بر خود کرد و توبه نمود و اصراری بر گناه خود نداشت پاداش او مغفرت است.
۴. در آیه ۳۱ سوره نساء نیز آمده است اگر گناهان بزرگ (کبیره) را ترک کنید گناهان کوچک (صغیره) را پاک می کنیم.
۵. همچنین در سوره هود آیه ۱۱۴ آمده است که برخی کارهای نیک باعث پاک شدن برخی کارهای بد می شوند. (ان الحسنات یذهبن السیئات)
۶. در آخر صفحه به نکته بسیار مهمی اشاره می شود و آن اینکه هر کسی هر چه دارد از سعی و تلاش خود دارد (و أن لیس للانسان إلا ما سعی) چنان که شاعران فارسی گفته اند: «هر که نان از عمل خویش خورد» یا اینکه: «هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت.»