مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

۱. ۱۴ سوال و ۱۶ عذر قرآن از تکذیب کنندگانِ قرآن و معاد: قرآن عذرهای احتمالی آنان را می شمارد تا روشن شود چه قدر بی پایه سخن می گویند.

از آیه ۲۹ پس از آنکه سرنوشت متقین و انکارکنندگان را برشمرد می فرماید: «پس با این قرآن آنان را تذکر بده» سپس ۱۶ عذر از آنان را می شمارد که روشن شود هیچ عذری برای انکار قرآن و معاد پذیرفته نیست.
این عذرها دو نوع است:
الف) اتهاماتی است که به پیامبر وارد کردند، که اگر صحیح بود شایسته پیامبری نبود که پنج مورد اینجا ذکر شده است، مانند: کاهن، مجنون، شاعر ، اینکه قرآن را خود ساخته است (۳۳) و اینکه مزدی از آنان می طلبد. (آیه۴۰)
ب) عذرهایی که راجع به آنان است مانند:
۱. آیا عقلشان دستور به گفتن چنین اباطیلی را به آنان داده است؟ (آیه۳۲) = پاسخ: خوی تجاوز کاری به آنان چنین دستور داده است. (ام تامرهم احلامهم...)
۲. آیا آفرینش آنان از چیزی است غیر از آنچه دیگران آفریده شده اند؟ [در نتیجه اینان نه تکلیفی داشته باشند و نه بازخواستی] (أم خلقوا من غی شیء)
۳. آیا خود آفریننده خویشند؟ [و نیازی به تدبیر الهی ندارند؟] (أم هم الخالقون)
۴. آیا آفریننده آسمان ها و زمین اند؟ [پس بالاتر از آن اند که بنده خدا باشند؟] (أم خلقوا السماوات ...)
۵. آیا آنان بر اراده الهی غالب هستند؟ [تا بتوانند نعمت رسالت را از تو بگیرند] (أم هم المصیطرون)
۶. آیا لوح محفوظ نزد آنان است که از آن بنویسند و به مردم خبر دهند؟ (أم عندهم الغیب ...)
۷. آیا خدایی غیر از الله دارند؟ (أم لهم إله غیر الله ...)
و برخی سوالات دیگر که پاسخ برخی از این سوالات روشن است.
البته قرآن در کنار این سوالات به سه ویژگی بد اینان اشاره می کند:
۱. اینان تجاوز گرند. (طاغون) یعنی این انکار و تکذیب اینان به خاطر حکم عقل نیست بلکه اینان از این جهت که نمی خواهند در برابر خویش حد و مرزی ببینند، قرآن و معاد را انکار می کنند.
۲. ایمان نمی آورند. (لا یؤمنون) یعنی نمی خواهند ایمان بیاورند و بهانه می آورند که قرآن ساختگی است.
۳. یقین نمی آورند (لا یوقنون) چنان که برخی تفاسیر گفته اند شاید مقصود این است که اینان به سبب لجاجت خویش بعد از این استدلال ها باز هم یقین پیدا نمی کنند.

۲. لجاجت و یکدندگی کافران در نپذیرفتن دین و نیرنگ هایی که به خودشان باز می گردد.

سه نکته:
۱. یکدندگی و لجاجت برخی کافران تا آنجاست که اگر ببینند قطعه ای از آسمان بر آنان سقوط کند، می گویند: « این صرفا یک ابر فشرده است» و حاضر نیستند بپذیرند که عذاب نازل شده است. (و إن یروا کسفا ...)
۲. آنان پیوسته در حال نقشه نیرنگ علیه اسلام هستند اما این نیرنگ ها به خود آنان باز می گردد. زیرا خود را از سعادت جاویدان محروم می کنند. (أم یریدون کیدا ...)
۳. دستور به صبر پیامبر در مهلتی که خداوند به اینان می دهد.
در حقیقت این حکم خداوند است که کافران با وجود این انکار و لجبازی و نیرنگ ها بازهم مهلت زنده ماندن پیدا می کنند و این سختی هایی برای مومنین درپی دارد که قرآن به پیامبر دستور صبر و پایداری می دهد.