مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

بسم الله الرحمن الرحیم 

عرض سلام و ادب دارم محضر شما بینندگان و مخاطبان عزیز این برنامه. حلول ماه مبارک رمضان را به همگی شما تبریک عرض می‌کنم. ماه رمضان، شهر الله الأکبر است، یعنی ماه بزرگ خدا در میان تمام ماه‌های سال. این ماه ویژگی‌های بسیار برجسته‌ای دارد و در قرآن از آن تعریف شده است. ماه رمضان، ماه نزول قرآن، ماه برکات و ماه فضائل است. یکی از برکات این ماه، روزه است.

ماه مبارک رمضان را فقط به روزه نمی‌شناسیم. یکی از برکات این ماه، این واجب خاص الهی است که در کنار سایر عبادت‌ها، روزه یکی از عبادت‌های بسیار مهم و ریاضت‌های شرعی به شمار می‌آید. این روزه بر عده‌ای واجب است و عده‌ای هم معذور هستند که در لابه‌لای صحبت‌ها، إن‌شاءالله آن‌ها را نیز معرفی خواهیم کرد. اما کسانی که عذری ندارند و مکلف هستند، گرفتن روزه بر آن‌ها واجب است.

به همین جهت، خوب است که احکام این واجب الهی را یاد بگیریم و مراعات کنیم. چرا که گاهی ندانستن یک مسئله، مشکلات زیادی را به دنبال خواهد داشت. مثلاً ممکن است کفاره روزه‌خواری عمدی به عهده‌ی ما بیاید. بنابراین، خوب است که از همین ابتدای ماه رمضان، آرام‌آرام مسائل لازم روزه‌داری را حداقل یاد بگیریم.

بله، یک سری مسائل هستند که ممکن است کمتر به آن‌ها مبتلا شویم و آن‌ها را کنار می‌گذاریم. مسائل لازم‌تر و مهم‌تر را عرض می‌کنم. ببینید، روزه عبادتی است که با نیت شروع می‌شود. همه عبادت‌ها نیت دارند: وضو با نیت، غسل با نیت، نماز با نیت، حج با نیت و هر عبادتی. روزه هم با نیت شروع می‌شود. نیت روزه از سحر، یعنی از اذان صبح، باید انجام شود. بنابراین، باید از آن لحظه نیت روزه داشته باشیم تا موقع افطار، یعنی مغرب (نه غروب).

ممکن است کسی سحر نیت روزه کند ولی سحری نخورد. خوردن سحری لازم نیست، اما بهتر است که سحری بخورد، چرا که مستحب است. در کنار خوردن سحری، اگر آداب و دعاها را رعایت کند، مخصوصاً دعای مخصوص سحر را بخواند و نماز شب به جا آورد، فضیلت روزه‌اش دوچندان خواهد شد.

سلام علیکم و رحمة الله و برکاته.