مرکز قرآن و حدیث کریمه اهل‌ بیت علیها السلام

برهان دومی که برای وجود معاد ،نیاز به بررسی دارد، برهان عدالت است.
توضیح: اگر دنیا را بدون معاد تصور کنیم قطعا به ناعدالتی آن پی میبریم.و همانطور که خداوند عادل است، لذا باید دنیای دیگری باشد تا عدالت به معنای واقعی خود واقع شود.
ختصور این مطلب چنین است که باید دو برادر را که یکی اهل ایمان و عمل صالح و کمک به بندگان خداوند هست را ملاحظه کنیم در کنار برادر دیگرش که اهل جرم و جنایت است.
آیا خداوند با این دو برادر به یک شکل برخورد خواهد کرد؟
با تصور نبود معاد برای رسیدن آنها به جزا و پاداش عملکردشان،قطعا در حق آنها ظلم شده.چرا که حق یکی عذاب و حق دیگری پاداش و ثواب است.
در مثال دیگر،فرض کنیم یک شخص،چند انسان دیگر را کشته است.
اگر فرض بگیریم،که قصاص صحیح نیست قطعا ظلم است و اگر فرض بگیریم که حکم قصاص باید جاری شود،باز هم عدالت اجرا نشده.
چرا که جان یک نفر در مقابل خون چند انسان بی گناه گرفته شدهو این قصاص در این دنیا کامل نخواهد بود.
و اگر قاتل را اعدام کنند به خاطر یک قتل،باز هم عدالت نخواهد بود.چراکه با اعدام قاتل،آیا مقتول زنده میشود؟مقتولی که حق حیات از او گرفته شده با اعدام قاتل زنده نخواهد شد و برای خانواده خویش مفید فایده نبوده و عدالت به طور کامل اجرا نشده است.
حالا فرض بگیریم مقتول،انسان صالح و دانشمندی است و قاتلش انسان پستی میباشد.در این مثال به وضوح بی عدالتی را مشاهده میکنید.
معاد زمان و مکانی است که باید انسانها به حق خودشان برسند.چراکه معاد ظرفیت تحقق عدالت را دارد درست عکس این دنیای فانی.
به دلیل محدود بودن ظرفیتها در این دنیا، رسیدن به عدالت، پاداش و جزای اعمال امکان پذیر نیست ولی عالَم معاد به طور کامل این ظرفیت را دارد.
برای مثال کسی که اهل دوزخ است و جنایتها کرده بارها باید سوزانده شود و زنده گردد تا سزای خویش را ببیند.و کسی که در حقش ظلم شده باید به نعمتی برسد تا راضی گردد از قضاوت و عدالت در قیامت.